Γιατί χωρίζουν οι Ιχθύες; Το ζώδιο που αγαπά μέχρι να μην μπορεί άλλο

Ιχθύες. Όταν ακούς αυτή τη λέξη, είτε βλέπεις έναν άνθρωπο να κοιτάει ονειροπόλα το ηλιοβασίλεμα από το παράθυρο του τρένου είτε φαντάζεσαι κάποιον που γράφει ποίηση πάνω σε αποδείξεις σούπερ μάρκετ, ενώ ξεχνάει να πληρώσει το ρεύμα. Οι Ιχθύες είναι οι τελευταίοι του ζωδιακού, αλλά όχι οι έσχατοι· είναι το ζώδιο που κουβαλά στις αποσκευές του τα όνειρα, τις πληγές και τις ελπίδες τους. Κυβερνήτης τους είναι ο Δίας, ο μεγάλος ευεργέτης των πλανητών, που τους χαρίζει όχι μόνο πίστη και κατανόηση, αλλά και μια τάση να βλέπουν τη ζωή μέσα από ροζ γυαλιά – τα οποία, ενίοτε, πέφτουν και σπάνε.

Αν θες να καταλάβεις γιατί ένας Ιχθύς φεύγει από μια σχέση, πρέπει πρώτα να μπεις στα παπούτσια του. Και πρόσεξε: αυτά τα παπούτσια είναι συνήθως δύο νούμερα μεγαλύτερα γιατί κουβαλούν και τον πόνο των άλλων. Οι Ιχθύες δεν εγκαταλείπουν εύκολα. Κρατιούνται από τη σχέση με μια ευλάβεια σχεδόν θρησκευτική, σαν να είναι όρκος σε κάποιο υπερβατικό πεπρωμένο. Αλλά όταν φύγουν, είναι σαν να έφυγε η παλίρροια και να άφησε πίσω μόνο άμμο.

Το πρώτο πράγμα που θα σε οδηγήσει στην έξοδο από την καρδιά ενός Ιχθύ είναι η ψυχρότητα. Όχι αυτή που διορθώνεται με ένα ζεστό τσάι, αλλά εκείνη η υπαρξιακή παγωνιά που σε κάνει να νιώθεις μόνος, ακόμα κι όταν ο άλλος κάθεται δίπλα σου στον καναπέ και βλέπετε ταινία. Οι Ιχθύες λειτουργούν με την αίσθηση – αν δεν νιώθουν, δεν συνδέονται. Κι όταν δεν υπάρχει συναισθηματική ροή, η θάλασσα μέσα τους γίνεται ρηχή λιμνούλα με βατράχια που κοάζουν ανασφάλειες.

Όμως δεν είναι μόνο τα συναισθήματα. Ένας Ιχθύς χρειάζεται ψυχική και πνευματική επαφή, εκείνη τη μαγική συνεννόηση που δεν απαιτεί λέξεις, μόνο βλέμματα και χαμόγελα στις σωστές στιγμές. Όταν αυτή χαθεί, όταν αρχίσει να νιώθει πως ο σύντροφος δεν τον "πιάνει" πια, τότε αρχίζει να κάνει πνευματικά μπαγκάζια. Μπορεί να είναι ακόμα εκεί, να μαγειρεύει καρμπονάρα και να σου λέει "πέρασα από το φούρνο", αλλά μέσα του βρίσκεται ήδη σε άλλο σύμπαν – χαλαρός σε μια αιώρα στη Σχοινούσα με ένα βιβλίο του Τσιφόρου και μια φέτα καρπούζι.

Καθοριστικό ρόλο παίζει επίσης η καταπίεση της ατομικότητας. Ναι, οι Ιχθύες μπορεί να φαίνονται σαν ζώδιο που λιώνει από έρωτα – και συχνά όντως λιώνει – αλλά μην ξεχνάς ότι έχουν κι αυτοί ανάγκη για ελευθερία. Όχι απαραίτητα για να πάνε βόλτα μόνοι τους στο Παγκράτι, αλλά για να ονειρευτούν, να εμπνευστούν, να χαθούν για λίγο στον εσωτερικό τους κόσμο χωρίς ερωτήσεις. Όταν ο άλλος προσπαθεί να τους "ορίσει", να τους εντάξει σε καλούπια και προγράμματα, ο Ιχθύς αρχίζει να γλιστρά σαν νερό ανάμεσα από τα δάχτυλα.

Και μιλώντας για γλίστρημα, μην ξεχνάς πως οι Ιχθύες είναι βαθιά διαισθητικοί – μυρίζονται την απάτη όπως ένας σκύλος ανιχνευτής τα τυριά στα σάντουιτς. Αν πεις ψέματα ή τους υποτιμήσεις νοητικά ή ηθικά, μπορεί να μη φωνάξουν, αλλά η καρδιά τους θα αρχίσει να κλείνει σαν όστρακο. Δεν αντέχουν την ασυνέπεια, ειδικά αν νιώσουν πως τους τραβάς το χαλί κάτω από τα πόδια ενώ κοιτούσαν τον ουρανό με αστρική αθωότητα.

Μην παραβλέπεις και τη ρουτίνα. Ναι, οι Ιχθύες αγαπούν τη θαλπωρή, αλλά μισούν τη μηχανικότητα. Αν η σχέση γίνει σαν λίστα παντοπωλείου ("πήρες ψωμί, έκλεισες το θερμοσίφωνα;"), τότε κάπου μέσα τους σβήνει το φως. Θέλουν να ξυπνούν και να νιώθουν πως κάτι μαγικό μπορεί να συμβεί σήμερα – κι αν όχι μαγικό, τουλάχιστον κάτι απρόβλεπτο, εμπνευστικό, ένα "κάτσε να σου πω τι ονειρεύτηκα χθες" και όχι μόνο "θυμήσου να βγάλεις τα σκουπίδια”.

Οι Ιχθύες κολυμπούν σε δύο κατευθύνσεις ταυτόχρονα. Μπορεί να θέλουν την αγάπη περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, αλλά ταυτόχρονα έχουν μια πλευρά που λέει: "αν δεν με νιώθεις, γιατί να μείνω;". Είναι οι ρομαντικοί της τελευταίας πράξης, αλλά και οι πιο κρυφοί επαναστάτες όταν πρόκειται για την αυθεντικότητα τους.

Και όταν φτάσουν στο σημείο να φύγουν; Δεν θα το κάνουν με θόρυβο. Ούτε με βαλίτσες και κορώνες. Θα φύγουν με την ησυχία του νερού που υποχωρεί. Ίσως να αφήσουν ένα ποίημα στο ψυγείο ή ένα μήνυμα που γράφει "να προσέχεις". Και εσύ θα μείνεις να αναρωτιέσαι αν ήταν ποτέ εκεί — αλλά ναι, ήταν. Απλώς, όταν το συναίσθημα σταματήσει να έχει ροή, ο Ιχθύς δεν πνίγεται. Απλώς γυρίζει πίσω στη θάλασσά του.

Το μόνο που μπορεί να τους κρατήσει, είναι η αλήθεια, το βάθος, η ελευθερία και μια σταγόνα τρέλα. Ένα βλέμμα που λέει: "σε βλέπω και ας μην μιλάς", μια φράση που αγγίζει την ψυχή, ένα άγγιγμα που λέει "είμαι εδώ" χωρίς να πιέζει. Αν αυτά υπάρχουν, ο Ιχθύς μπορεί να μείνει για πάντα. Αλλά αν λείψει, όσο κι αν δεν το δείξει στην αρχή, η αποχώρηση είναι θέμα χρόνου.

Κι έτσι, ο Ιχθύς, με τον Δία για φάρο και τα κύματα για οδηγούς, συνεχίζει να ταξιδεύει – ψάχνοντας μια αγάπη που να χωράει μέσα της και τα όνειρά του και τον εαυτό του.