Υδροχόος και έρωτας: Πώς αγαπά στ’ αλήθεια ο πιο "ψυχρός" του ζωδιακού;

Αν έχεις ερωτευτεί ποτέ κάποιον που φαίνεται να βρίσκεται πέντε βήματα μπροστά απ’ όλους – εκείνον που σε κοιτάει λες και βλέπει το μέλλον, και την ίδια στιγμή δεν έχει ιδέα πώς να σου πει «σ’ αγαπώ» χωρίς να σπάσει έναν διακόπτη μέσα του – τότε πολύ πιθανό να έχεις βρεθεί απέναντι σε έναν Υδροχόο. Και πριν κάνεις το λάθος να τον πεις "απόμακρο" ή "κρύο σαν το ψυγείο", πάρε μια ανάσα και κάτσε να τα πούμε. Γιατί εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με κάποιον που δεν νιώθει – έχουμε να κάνουμε με κάποιον που νιώθει αλλιώς. Πιο υπόγεια, πιο σύνθετα, πιο... Υδροχοΐστικα.

Βλέπεις, ο Υδροχόος, αν και αέρινος, έχει για κυβερνήτη του τον Κρόνο – ναι, καλά διάβασες, αυτόν τον αυστηρό, σοβαρό πλανήτη που βάζει κανόνες, δομές και όρια. Όχι τον Ουρανό (αυτός ήρθε πολύ αργότερα στο παιχνίδι). Κι αυτό κάνει μεγάλη διαφορά: γιατί ο Υδροχόος δεν είναι απλώς ο αντισυμβατικός τύπος που τρέχει με πατίνι στα σύννεφα· είναι ο σοβαρός οραματιστής, ο εραστής που θέλει να κάνει τα πράγματα με τον δικό του τρόπο — αλλά σωστά.

Ο τρόπος με τον οποίο εκφράζει συναισθήματα μέσα σε μια σχέση, λοιπόν, θυμίζει λίγο... Wi-Fi. Δεν τον βλέπεις, αλλά αν πιάσεις το σήμα, έχεις σύνδεση. Δεν θα σε πνίξει με λουλούδια ή δραματικά «σ’ αγαπώ» στα μούτρα. Όχι, εκείνος θα σε κοιτάξει με εκείνο το ήρεμο, λίγο ερευνητικό βλέμμα, θα σου κάνει ερωτήσεις που δεν περίμενες καν ότι έχεις απαντήσεις, και θα σε αγαπήσει μέσα από την κατανόηση, τον θαυμασμό και την ελευθερία.

Κι όμως, εδώ έρχεται η μεγάλη ανατροπή: κάτω από τη φουτουριστική πανοπλία του, υπάρχει κάτι πιο βαθύ, πιο σταθερό και πολύ πιο γήινο, λόγω του Κρόνου, απ’ ό,τι περιμένεις. Έχει αυτό το κομμάτι μέσα του που λειτουργεί σαν αρχιτέκτονας σχέσεων. Αν αγαπήσει στ’ αλήθεια, θέλει να χτίσει κάτι. Κάτι σταθερό, ουσιαστικό, δομημένο. Δεν πετάει από συναίσθημα σε συναίσθημα σαν πεταλούδα σε ανθοκομική έκθεση – κάνει χώρο στο εσωτερικό του και, πίστεψέ με, δεν το κάνει εύκολα.

Αλλά η διαδρομή προς εκείνο το άνοιγμα δεν είναι στρωμένη με ροδοπέταλα – περισσότερο με ερωτήματα, αμφισβήτηση, και μια αρκετά στιβαρή δόση... αυτοσυγκράτησης. Γιατί ο Υδροχόος έχει μια βαθιά ανάγκη να μην παραδοθεί σε κάτι που δεν του προσφέρει αληθινό νόημα και προοπτική. Η συναισθηματική του έκφραση χρειάζεται χρόνο, παρατήρηση, και – γιατί όχι – λίγη μυστικότητα. Αν περιμένεις να σε ρίξει με ένα ερωτικό παραλήρημα στα πρώτα ραντεβού, θα περιμένεις πολύ. Αν όμως μείνεις, θα ανακαλύψεις μια πίστη που σε κρατά γερά, ακόμα και στις χειρότερες καταιγίδες.

Δεν αντέχει το μελό. Δεν ξέρει τι να κάνει με το «θέλω να μιλήσουμε ΤΩΡΑ» όταν προσπαθεί να λύσει στο μυαλό του υπαρξιακά θέματα, όπως γιατί δεν φτιάχνουν όλα τα πλαστικά μπουκάλια να βιοδιασπώνται. Αλλά, αν τον ακούσεις, αν μπεις στο σύμπαν του με περιέργεια και σεβασμό, θα δεις πώς μεταμορφώνεται από φιλόσοφος σε σύντροφο, και από ψυχρός σκεπτικιστής σε βαθιά στοργικό συνοδοιπόρο.

Και εκεί που τον νόμιζες απλώς εκκεντρικό, θα τον δεις να γίνεται ο πιο αξιόπιστος άνθρωπος στο πλάι σου – εκείνος που ξέρεις ότι, αν πεις «έλα», θα έρθει. Ίσως όχι με τριαντάφυλλα, αλλά με σοκολάτα υγείας χωρίς ζάχαρη και ένα βιβλίο για την κβαντική φυσική της αγάπης. Και ξέρεις κάτι; Είναι καλύτερο έτσι.

Ο τρόπος του είναι πρακτικός, σιωπηλός, λίγο αδέξιος αλλά τρομερά γοητευτικός. Θυμίζει εκείνη τη στιγμή που κάποιος σου φέρνει καφέ στις 7 το πρωί χωρίς να το ζητήσεις, απλώς γιατί το σκέφτηκε. Είναι εκείνος που δεν θα σου πει "μην ανησυχείς"· θα βάλει μπρος να λύσει ό,τι σε ανησυχεί. Δεν θα σε πνίξει με αγκαλιές, αλλά όταν σε κρατήσει, θα το κάνει με ολόκληρο το σώμα του, σαν να σου λέει "είμαι εδώ" χωρίς λέξεις.

Το να αγαπάς έναν τέτοιο άνθρωπο σημαίνει να ξέρεις να βλέπεις πέρα από την επιφάνεια. Να ακούς τις σιωπές του. Να αισθάνεσαι τη ζεστασιά πίσω από την ήρεμη φωνή του. Να μην τρομάζεις από τη στιγμή που θα σε κοιτάξει με απόλυτη σοβαρότητα και θα σου πει: «Έχεις σκεφτεί ποτέ πώς είναι να αγαπάς κάποιον, όχι επειδή τον χρειάζεσαι, αλλά επειδή θες να τον βλέπεις να γίνεται ο εαυτός του;».