Ο Δίδυμος μέσα στις ερωτικές του σχέσεις: Μπορεί ένας άνεμος να σε κρατήσει αγκαλιά;

Ο έρωτας για τον Δίδυμο είναι σαν ένα ραδιοφωνικό σήμα που αλλάζει συχνότητες – άλλοτε παίζει jazz, άλλοτε ροκ, κι άλλες φορές σε αφήνει με τον ήχο των παρεμβολών να αναρωτιέσαι τι συμβαίνει. Είναι ένας εραστής της λέξης, ένας αρχιτέκτονας της επικοινωνίας, που φλερτάρει με τις έννοιες και παίζει με τα νοήματα όπως ένας μάγος με την τράπουλά του. Όμως, μην ξεγελιέσαι: κάτω απ’ την ευφυΐα, την ταχύτητα σκέψης και το φαινομενικά αέρινο ταμπεραμέντο, υπάρχει κι ένα δεύτερο στρώμα – εκείνο που λαχταρά την επαφή, την ασφάλεια, τη ρουτίνα που καθησυχάζει, σαν το ζεστό φαΐ μετά από μια κουραστική μέρα.

Ο συναισθηματικός του κόσμος είναι ένας καμβάς με ποικιλία υφών και χρωμάτων: υπάρχουν στιγμές που οι λέξεις ξεχειλίζουν σαν σαπουνόφουσκες – ελαφριές, πολύχρωμες και ενίοτε χωρίς προορισμό – και άλλες που η σιωπή του είναι παχύρρευστη σαν μέλι, δύσκολη να τη διαπεράσεις αλλά και γεμάτη γεύση. Αν περιμένεις από εκείνον τον μεγάλο, συγκλονιστικό λυγμό ή την ανατριχιαστική εξομολόγηση κάτω απ’ τη βροχή... ίσως περιμένεις σε λάθος σταθμό. Εκείνος προτιμά να σου δείξει τι νιώθει με τον τρόπο που παίζει με τα μαλλιά σου ενώ μιλάτε, με τις ώρες που περνά αναλύοντας μαζί σου το τελευταίο επεισόδιο της αγαπημένης σας σειράς ή με το πόσο ειλικρινά νοιάζεται να μάθει τι σε ενθουσιάζει, τι σε προβληματίζει, τι σε κάνει να λάμπεις.

Η επαφή του με το συναίσθημα περνά πρώτα από το μυαλό. Θέλει να σε ακούσει, να σε καταλάβει, να σε “σκανάρει” σχεδόν – αλλά όχι για να σε κρίνει. Για να χτιστεί εκείνη η γέφυρα επικοινωνίας, με λέξεις που οδηγούν από την καρδιά του στη δική σου. Και μόλις φτιαχτεί αυτή η γέφυρα, τότε... ω τότε αρχίζουν τα πιο όμορφα. Μπορεί να μην είναι ποιητής του πάθους, αλλά σίγουρα είναι δάσκαλος της συναισθηματικής περιπλάνησης. Για εκείνον, η λέξη "μαζί" δεν είναι απλώς μια υπόσχεση· είναι μια αλληλουχία από στιγμές, κουβέντες, βλέμματα, αγγίγματα. Κι αν κάποτε σε ρωτήσει τι σκέφτεσαι ενώ πλένετε τα πιάτα, να ξέρεις πως εκείνη τη στιγμή σου μιλά με όλη του την καρδιά.

Βλέπεις, πίσω από την πνευματική του ταραχή υπάρχει μια άλλη πλευρά. Μπορεί να σου μιλά για τον Μπαχ και τα παράλληλα σύμπαντα, αλλά θα σε κρατήσει σφιχτά αγκαλιά όλη νύχτα – χωρίς καμία ανάγκη για λέξεις. Μπορεί να είναι απρόβλεπτος στις απόψεις του, αλλά είναι απόλυτα σταθερός όταν σου φτιάχνει καφέ το πρωί, με τον ίδιο τρόπο που σου τον φτιάχνει κάθε μέρα, γιατί ξέρει πως έτσι τον θες. Μπορεί να σε τρελάνει με την ανάγκη του για ποικιλία, αλλαγή, εναλλαγή – αλλά θα στο σερβίρει πάντα πάνω σε πιάτο εμπιστοσύνης.

Ο εσωτερικός του ρυθμός μπορεί να είναι σαν playlist χωρίς ειδοποίηση: η μία στιγμή τον βρίσκει ανάλαφρο, σχεδόν παιχνιδιάρικα αδιάφορο – και την άλλη, τόσο σταθερό, τόσο παρών, που αναρωτιέσαι ποια μαγική στροφή πήρε ο άνεμος. Είναι εκείνος που μπορεί να σου πει "σ’ αγαπώ" έμμεσα – προσθέτοντάς σου επιπλέον κουβέρτα επειδή νιώθεις ψύχρα, ή θυμούμενος απ’ έξω την παραγγελία σου σε κάθε μαγαζί που πηγαίνετε. Μπορεί να χάνεται για λίγο, αλλά όταν επιστρέφει, σε κοιτάζει λες και είσαι το σπίτι του.

Αν θες να τον δεις να ανθίζει, δώσ' του χώρο να κινηθεί – όχι γιατί δεν θέλει να δεσμευτεί, αλλά γιατί η δέσμευση για εκείνον έρχεται μετά την ελευθερία, όχι αντί γι’ αυτήν. Όταν ξέρει πως μπορεί να αναπνεύσει δίπλα σου, τότε, και μόνο τότε, θα αφεθεί να σου δείξει τις πιο ήρεμες, βαθιές του πτυχές – εκείνες που αγαπούν τη σταθερότητα, τη ρουτίνα, την τρυφερή αφθονία των μικρών καθημερινών τελετουργιών. Όχι, δεν θα το πει με μεγάλα λόγια, αλλά θα στο δείξει με χίλιους μικρούς τρόπους – όπως το να σου κρατάει το χέρι, χωρίς λόγο, σε μια διαδρομή που έχει ήδη κάνει εκατό φορές.

Η συναισθηματική του έκφραση είναι σαν ένα πιάτο φτιαγμένο με φαντασία, αλλά βασισμένο σε απλά, τίμια υλικά: λέξεις με ουσία, αφή με συνέπεια, παρουσία που καθησυχάζει. Είναι ένας συνδυασμός παιχνιδιάρικου ανέμου και ήρεμου εδάφους. Όταν τον δεις να γελά με την καρδιά του και να σε κοιτάζει σαν να είσαι το πιο ενδιαφέρον πράγμα που έχει διαβάσει ποτέ, να ξέρεις: εκεί επικοινωνεί. Και αν τον ακολουθήσεις – με αυτιά που ακούν, μάτια που βλέπουν και καρδιά που αισθάνεται – θα μιλήσετε τη δική σας γλώσσα, αυτή που δεν τη βρίσκεις σε βιβλία αλλά μόνο ανάμεσα σε δυο ανθρώπους που διάλεξαν να μείνουν.