Γιατί χωρίζει ένας Κριός; Το πάθος, η φλόγα και το ξαφνικό "τέλος"

Ένας Κριός ερωτευμένος είναι σαν πυροτέχνημα σε καλοκαιρινή βραδιά: φωτεινός, εκρηκτικός, εντυπωσιακός – και αν δεν προσέξεις, καίγεσαι. Αλλά γιατί, αναρωτιέσαι, να θελήσει ένα τέτοιο πλάσμα πάθους να πατήσει το διαβόητο "τέλος"; Τι μπορεί να κάνει τον Κριό, αυτόν τον εραστή με το ταμπεραμέντο επιθετικού πρώτου δεκαλέπτου, να βγει από το παιχνίδι;

Καταρχάς, πρέπει να τον νιώσεις. Ο Κριός δεν είναι τύπος που θα κάτσει να σου εξηγήσει με ψυχραιμία τι δεν του αρέσει. Όχι, φίλοι μου. Ο Κριός το δείχνει με όλο του το είναι — με τη φωνή του, με το σώμα του, με τα νεύρα του, που μπορείς σχεδόν να τα δεις να τρέμουν στον αέρα όπως η θερμότητα πάνω απ’ το καπό ενός αυτοκινήτου τον Αύγουστο. Αν λοιπόν σε έχεις πιάσει να λες "μα δεν είπε τίποτα", να ξέρεις ότι έχει ήδη αρχίσει να πακετάρει συναισθηματικές αποσκευές.

Ένας από τους βασικότερους λόγους που τον οδηγούν σε χωρισμό είναι η έλλειψη πάθους. Αν η σχέση αρχίσει να μοιάζει με συνταξιοδοτημένη Δευτέρα – βαρετή, προβλέψιμη, χωρίς έκπληξη – τότε το μάτι του Κριού αρχίζει να γυαλίζει… όχι από συγκίνηση, από ανία. Θέλει να ζει δυνατά, να νιώθει τη σπίθα, να ακούει τη μουσική της καρδιάς του να χτυπά με τέμπο rock 'n' roll, όχι νανούρισμα.

Κι όμως, ο φίλος μας δεν είναι μόνο αυτό! Μέσα του υπάρχει και μια απροσδόκητη δόση ευαισθησίας – το είδος εκείνο που δεν θα σου το πει κατάμουτρα, αλλά θα το δεις όταν μείνει σιωπηλός για λίγο παραπάνω ή όταν ξαφνικά αρχίσει να ακούει μπαλάντες ενώ μέχρι χθες έπαιζε Guns N' Roses. Αν νιώσει ότι δεν υπάρχει συναισθηματική σύνδεση, πως δεν τον “πιάνεις” βαθιά ή ότι η καρδιά του μιλάει μόνη της χωρίς ακροατή, μπορεί να φύγει όχι με θυμό απαραίτητα, αλλά με μια πικρή μελαγχολία που δεν την είδες να έρχεται.

Ο Κριός, όσο κι αν φαίνεται ατρόμητος, φοβάται την αδιαφορία. Δεν το λέει, αλλά τη νιώθει σαν παγωμένο νερό στον αυχένα. Αν ο άλλος απομακρυνθεί συναισθηματικά, αν σταματήσει να κοιτάζει, να αγγίζει, να εκφράζει… τότε ο Κριός νιώθει σαν εκτεθειμένο μπαλκόνι τον Φλεβάρη: εκτεθειμένος και μόνος. Και ναι, μπορεί να είναι υπερβολικός, αλλά εσύ προσπάθησες ποτέ να αγαπήσεις με όλο σου το είναι και να μην πάρεις πίσω ούτε το μισό;

Άλλο αγκάθι στην καρδιά του είναι η υπερβολική κτητικότητα. Σκέψου να προσπαθείς να δέσεις έναν αετό με σπάγκο — κάπως έτσι του φαίνεται η ζήλια και η καταπίεση. Θέλει να είναι ελεύθερος να κινηθεί, να πάρει πρωτοβουλία, να ανασαίνει. Αν αισθανθεί πως παρακολουθείται ή ανακρίνεται συνεχώς, θα φύγει όπως μπήκε: με φόρα.

Ας προσθέσουμε και τον φόβο της συναισθηματικής φθοράς. Ο Κριός, παρά την εξωτερική του σκληράδα, είναι από αυτούς που απορροφούν συναισθήματα σαν το σφουγγάρι. Δεν του το είχες ε; Αν ζει μέσα σε καυγάδες χωρίς λύση, αν το περιβάλλον γίνει ψυχικά βαρύ, τότε σιγά-σιγά θα απομακρυνθεί. Ίσως να παραμείνει λίγο παραπάνω, μήπως και αλλάξει κάτι, αλλά η πόρτα της καρδιάς του θα έχει ήδη αρχίσει να κλείνει.

Να σου πω και κάτι άλλο — ο Κριός, σε αντίθεση με την φήμη του, αναζητά και την τρυφερότητα. Την ψάχνει στις σιωπές, στα βλέμματα, σε εκείνα τα βράδια που δεν χρειάζονται λέξεις αλλά μόνο μια αγκαλιά. Δεν είναι φτιαγμένος μόνο για ένταση. Χρειάζεται κι εκείνη τη βαθιά, ήσυχη ασφάλεια, σαν κουβέρτα που τη σκεπάζει ενώ έξω φυσάει. Αν δεν την πάρει, θα την αναζητήσει αλλού, να ξέρεις, – όχι από κακία, αλλά από ανάγκη.

Και όταν έρθει η ώρα του χωρισμού, δεν θα κάνει σκηνή (εκτός αν τον έχεις πραγματικά εξαγριώσει). Αντιθέτως, θα είναι απότομος, ίσως και ψυχρός — γιατί έτσι προστατεύει τα μέσα του που ήδη αιμορραγούν. Μπορεί να φύγει με ένα "δεν αντέχω άλλο", αλλά μέσα του θα σιγοκαίει για καιρό, ακόμα κι αν δείχνει ότι προχωράει αστραπιαία.

Οπότε, αν έχεις έναν Κριό στη ζωή σου και θέλεις να μείνει, κράτα τον ενθουσιασμένο, ελεύθερο αλλά όχι παρατημένο, άγριο αλλά όχι ακατανόητο, τρυφερό αλλά όχι δεδομένο. Και πάνω απ’ όλα: άκουσέ τον, όχι μόνο με τ’ αυτιά, αλλά με τα μάτια και την καρδιά σου. Γιατί, τελικά, ο Κριός μπορεί να φύγει με πάθος, αλλά όταν αγαπάει αληθινά… ποτέ δεν ξεχνά.