Γιατί χωρίζει πραγματικά ο Ζυγός; Η κρυφή λογική πίσω από το πιο κομψό "αντίο"

Αν έχεις βρεθεί ποτέ σε σχέση με έναν Ζυγό ή —ακόμα πιο ενδιαφέρον— αν εσύ ο ίδιος φοράς το στέμμα του Ζυγού, τότε ξέρεις καλά πως εδώ δεν μιλάμε για έναν κοινό θνητό της καρδιάς. Ο Ζυγός είναι ο καλλιτέχνης του έρωτα, ο διπλωμάτης του ρομάντζου και ο ισορροπιστής ανάμεσα στο "θέλω" και στο "πρέπει". Ζει για την αρμονία, αναπνέει μέσα από την ομορφιά και τη δικαιοσύνη, και ονειρεύεται έναν κόσμο όπου τα πάντα βρίσκονται στη σωστή τους θέση — τα μαξιλάρια στον καναπέ, τα λόγια στη σωστή ένταση, και φυσικά, οι σχέσεις στην ιδανική τους φόρμα.

Κι όμως, ακόμα κι αυτό το σύμβολο ισορροπίας μπορεί να φτάσει στο σημείο της απόφασης: του χωρισμού. Και όχι, δεν το κάνει παρορμητικά, δεν σηκώνεται ένα πρωί και λέει “τελειώσαμε”. Ούτε δράματα, ούτε φωνές. Ο Ζυγός δεν φεύγει με φτερουγίσματα, φεύγει με ύφος σοφού μοναχού που πέρασε μια νύχτα ψαχουλεύοντας την ψυχή του, μελετώντας τα πάντα.

Το πρώτο πράγμα που μπορεί να ραγίσει τη ρομαντική του καρδιά είναι η ασυμμετρία. Όχι μόνο στο σαλόνι (αν και αυτό μετράει), αλλά στη σχέση. Όταν νιώσει πως δίνει περισσότερα απ’ όσα παίρνει, όταν οι χειρονομίες του περνούν απαρατήρητες και οι ανάγκες του μπαίνουν στην ουρά, κάτι μέσα του αρχίζει να γέρνει – και όπως ξέρουμε, ο Ζυγός δεν αντέχει τα πράγματα που γέρνουν.

Η καθημερινότητα είναι άλλος ένας ύπουλος εχθρός. Όσο κι αν λατρεύει την κομψότητα και την πολυτέλεια, ο Ζυγός θέλει η σχέση του να λειτουργεί. Να έχει ροή, να μη μπάζει. Αν ο άλλος αφήνει την οδοντόκρεμα ανοιχτή, ξεχνάει τα γενέθλια και φέρνει το χάος μέσα στο σπίτι — και στο μυαλό — ο Ζυγός αρχίζει να απογοητεύεται. Δεν είναι απλά θέμα τάξης, είναι θέμα σεβασμού, συνέπειας και λεπτότητας.

Και καθώς είναι πλάσμα αέρινο, ναι, θέλει και μια επικοινωνία που να κυλάει σαν ποτάμι. Όχι απαραίτητα βαθυστόχαστη φιλοσοφία κάθε βράδυ, αλλά τουλάχιστον με λέξεις που έχουν ουσία, με ενδιαφέρον, με χιούμορ. Αν αντί για αυτό παίρνει σιωπές, βαριεστημένα "χμ" και μια μόνιμη απουσία πνευματικής σύνδεσης, τότε νιώθει ότι πνίγεται σε νερά στάσιμα. Και τίποτα δεν αποδυναμώνει πιο γρήγορα τον έρωτα του Ζυγού από τη βαρεμάρα.

Το χιούμορ εδώ είναι βασικό — ναι, γιατί ο Ζυγός, αν και εκλεπτυσμένος, λατρεύει να γελάει. Θέλει έναν σύντροφο που να μπορεί να τον κάνει να ξεκαρδιστεί με μια έξυπνη ατάκα, όχι κάποιον που παίρνει τα πάντα τόσο σοβαρά, λες και η ζωή είναι εξεταστική περίοδος. Όταν η σχέση αρχίζει να μοιάζει με διορθωμένο δοκίμιο γεμάτο κόκκινα σχόλια, τότε ο Ζυγός σηκώνει τη γέφυρα και αρχίζει να σχεδιάζει την απόδραση.

Αν προστεθεί, δε, στη συνταγή και λίγη αχαριστία — ένας σύντροφος που δεν παρατηρεί καν τις μικρές, κομψές προσφορές του Ζυγού (όπως το ότι θυμήθηκε πώς του αρέσει ο καφές ή του πήρε λουλούδια χωρίς λόγο) — τότε η απογοήτευση γίνεται σχεδόν υπαρξιακή. "Γιατί να συνεχίσω να δίνω, όταν δεν βλέπεις τίποτα απ’ όσα σου προσφέρω;" σκέφτεται. Και κάπου εκεί, αρχίζει η συναισθηματική του αποσύνδεση, που γίνεται με σιωπηλά βήματα, αλλά με ακρίβεια ελβετικού ρολογιού.

Ο Ζυγός, όσο κι αν φαίνεται ότι παρατείνει αποφάσεις, στην πραγματικότητα τις επεξεργάζεται σε βάθος. Όταν έρθει η ώρα να πει "αντίο", έχει κάνει πρώτα ολόκληρη συναισθηματική αναφορά, με υποκεφάλαια και παραπομπές. Και τότε, δεν επιστρέφει. Όχι από σκληρότητα, αλλά γιατί ο εαυτός του έχει ήδη αποχωρήσει εδώ και καιρό.

Μην ξεγελιέσαι λοιπόν από την ευγένεια του αποχαιρετισμού του. Μπορεί να σε αγκαλιάσει, να σου ευχηθεί τα καλύτερα, και να σε κοιτάξει με εκείνο το βλέμμα της ηρεμίας που λέει "όλα καλά", αλλά μέσα του έχει ήδη κλείσει το κεφάλαιο, τακτοποιημένα, με υποσημειώσεις και χωρισμένα σε φακέλους. Γιατί, ναι, ο έρωτας για τον Ζυγό είναι τέχνη, αλλά και λογική. Είναι μουσική, αλλά και μαθηματικά. Και αν το κομμάτι δεν παίζεται πια σωστά, δεν θα μείνει να ακούει παραφωνίες. Θα προτιμήσει τη σιωπή.

Οπότε, αν βλέπεις τον Ζυγό σου να αργεί να απαντήσει σε μηνύματα, να οργανώνει περίεργα ραντεβού με τον εαυτό του, ή να ασχολείται περισσότερο με τη διακόσμηση της κουζίνας απ’ ό,τι με εσένα — πρόσεξε. Ίσως ήδη να έχει αρχίσει να γράφει, με καλλιγραφικά γράμματα, το πιο κομψό "αντίο" που έχεις διαβάσει ποτέ.