Πώς εκφράζει τα συναισθήματά του ο Ζυγός μέσα στις σχέσεις; Η αλήθεια πίσω από το χαμόγελο

Αχ ο Ζυγός… Τι γοητεία, τι στυλ, τι αισθητική και τι χαμόγελο αυτό το ζώδιο! Αν η αγάπη ήταν μπαλέτο, ο Ζυγός θα χόρευε με χάρη στο κέντρο της σκηνής, πάντα με τέλεια συμμετρία, χωρίς να του ξεφεύγει ούτε ένα βήμα. Είναι ο άνθρωπος που θα σου πει «σε αγαπώ» με έναν τρόπο που θα μπορούσες να τον βάλεις σε κορνίζα. Όμως πίσω από αυτό το φίνο περιτύλιγμα, κρύβεται μια πολύ πιο περίπλοκη ψυχοσύνθεση που αξίζει να ξετυλιχθεί – ειδικά όταν μιλάμε για συναισθηματική επικοινωνία μέσα στις ερωτικές σχέσεις.

Ο Ζυγός είναι ο ορισμός του "θέλω να συνδεθώ μαζί σου, αλλά με στυλ". Ο έρωτας γι’ αυτόν δεν είναι μια ωμή δύναμη αλλά μια τέχνη. Θέλει να αγαπήσει, να αγαπηθεί και κυρίως... να συζητηθεί αυτή η αγάπη πάνω σε ένα όμορφο τραπέζι, με κεριά και κουβέρ. Δεν του φτάνει απλώς να σε κρατά αγκαλιά – θέλει να νιώθει ότι κρατά και την ψυχή σου, ισορροπημένη, καθαρή και αμοιβαία διαθέσιμη.

Όμως, εδώ έρχεται μια ενδιαφέρουσα στρώση βάθους. Γιατί ο Ζυγός δεν είναι μόνο το αερικό που πετά πάνω από τα λουλούδια των συναισθημάτων. Όχι, έχει κι έναν εσωτερικό μηχανισμό που λειτουργεί σαν ελβετικό ρολόι: σκέφτεται, αναλύει, διορθώνει. Αν προσέξεις, θα δεις ότι σε κοιτάει με βλέμμα που σκανάρει – όχι μόνο το τι λες, αλλά πώς το λες, πώς το νιώθεις, αν το εννοείς ή απλώς το λες για να το πεις. Είναι σαν να έχει μέσα του έναν μικρό τεχνικό συναισθημάτων που κρατά ημερολόγιο: τι ώρα ειπώθηκε αυτό το "μωρό μου", με ποιον τόνο φωνής, και τι εννοούσες πραγματικά όταν είπες "είμαι καλά".

Ο συναισθηματικός του κόσμος είναι κάπως σαν ένα επιμελώς τακτοποιημένο σπίτι με μινιμαλιστική διακόσμηση – αλλά αν ανοίξεις τα συρτάρια, μπορεί να βρεις χαοτικά στοίβες από σκέψεις και φόβους που δεν έχουν ειπωθεί ποτέ. Αυτός είναι ο Ζυγός: θα σου πει ότι όλα είναι υπέροχα, αλλά ταυτόχρονα θα αναρωτιέται αν είσαι όντως ευχαριστημένος μαζί του, αν νιώθεις αρκετός ή αν το βράδυ προτιμάς να μιλήσεις με το κινητό σου αντί με εκείνον. Δεν του λείπει η τρυφερότητα· αυτό που του λείπει καμιά φορά είναι η απλότητα των συναισθημάτων: να τα ζει χωρίς να τα ελέγχει, να τα νιώθει χωρίς να τα αναλύει μέχρι εξάντλησης.

Όταν σε αγαπάει, θα το δείξει με ευγένεια, λεπτότητα και ρομαντισμό – αλλά και με έναν κάπως υπόγειο τρόπο: θα θυμηθεί να σου πάρει εκείνο το γιαούρτι με κομμάτια φρούτου που σου άρεσε μια φορά στο σούπερ μάρκετ, θα σου φτιάξει μια λίστα τραγουδιών που θυμίζουν τις στιγμές σας, ή θα σου σιδερώσει το πουκάμισο επειδή “είναι ωραίο να είσαι προσεγμένος όταν έχεις συνάντηση”. Αυτό δεν είναι απλώς ενδιαφέρον – είναι ένας πολύ συγκεκριμένος, πρακτικός ρομαντισμός, που δύσκολα βρίσκεις.

Ο συναισθηματικός του κόσμος, αν τον άκουγες, θα ακουγόταν σαν μια μελωδία κλειδοκύμβαλου, με μικρές αδιόρατες ασυμφωνίες που τον ανησυχούν αλλά δεν θα τις πει – γιατί «δεν είναι ώρα να ανοίγουμε τέτοια θέματα». Προτιμά να περάσει από πάνω με ένα χαμόγελο, με μια κομψή αλλαγή θέματος, με μια ελαφριά ειρωνεία. Αν όμως τον γνωρίσεις καλά, θα δεις ότι το πιο δυνατό του συναίσθημα δεν είναι η αγάπη – είναι η ανάγκη να είναι απαραίτητος, να προσφέρει, να βελτιώνει τη σχέση, τον άλλον, ακόμα και τον ίδιο του τον εαυτό… αθόρυβα, καθημερινά, σαν ένα αόρατο χέρι που ισιώνει τα ρυτιδωμένα σεντόνια της κοινής ζωής.

Το ενδιαφέρον με τον Ζυγό είναι ότι ενώ διψάει για ειλικρίνεια και ισότητα, πολλές φορές δυσκολεύεται να την επιβάλει όταν αυτή συγκρούεται με την ηρεμία που τόσο επιθυμεί. Μπορεί να παραμελήσει τα δικά του συναισθήματα, να μην πει τίποτα όταν κάτι τον ενοχλεί, και να το αποθηκεύσει στο "συναισθηματικό cloud" του. Και κάπως έτσι, γίνεται εξπέρ στο παθητικο-επιθετικό σαρκασμό ή στο “δεν πειράζει” που τελικά πειράζει πολύ.

Αν βρεθείς σε σχέση με Ζυγό, μην περιμένεις να σου φωνάξει: "Ζηλεύω!" Θα το πει πιο πιθανόν με τη φράση: «Α, ωραίος ο τύπος με τον οποίο γέλασες στο Instagram». Κι ενώ η φωνή του είναι ήρεμη, τα μάτια του μπορεί να σου κάνουν PowerPoint παρουσίαση για το πού χάθηκε το κέντρο βάρους σας.

Από την άλλη, ο Ζυγός έχει κάτι πολύ σπάνιο: όταν νιώσει ότι υπάρχει χώρος, αποδοχή και αγάπη χωρίς προϋποθέσεις, ανθίζει. Και τότε γίνεται ένας υπέροχος σύντροφος, με λεπτότητα, με συνέπεια, με φροντίδα και με μια αθόρυβη δύναμη που σε κάνει να αισθάνεσαι... σπίτι. Δεν θα είναι ποτέ ο θεαματικός καλλιτέχνης του δράματος, αλλά θα είναι εκείνος που θα έχει μαζί του χαρτομάντιλα πριν καν αρχίσεις να κλαις.

Η συναισθηματική του επικοινωνία δεν είναι ηχογραφημένο podcast – είναι περισσότερο σαν ήσυχος ραδιοφωνικός σταθμός χαμηλής έντασης. Αν όμως στρέψεις το αυτί σου προς τη συχνότητα, θα ακούσεις μια εξαιρετικά μεστή αφήγηση: μια ιστορία που δεν έχει φωνές και φανφάρες, αλλά έχει νόημα, πίστη και ουσία. Και πάνω απ’ όλα, έχει εκείνο το κάτι, το αδιόρατο, το εκλεπτυσμένο – σαν γεύση παγωτού βανίλιας με μεθυστικό άρωμα. Δεν ξέρεις πώς ακριβώς σε κέρδισε. Απλώς το κατάλαβες όταν άρχισε να σου λείπει.

Αν έχεις λοιπόν έναν τέτοιο άνθρωπο στη ζωή σου, άκου τον όταν σωπαίνει, πρόσεξέ τον όταν φαίνεται πως δεν χρειάζεται τίποτα, και κυρίως: δώσε του την ελευθερία να είναι όπως ακριβώς είναι – γιατί έτσι μπορεί να σου δείξει την πιο αυθεντική, και απρόσμενα σταθερή, μορφή αγάπης.